Forum Online

Kózka, cóż kózka,
na pochyłe drzewo skacze
ale krzywych dziś nie ma
są proste inaczej.

Katyń.

Zbrodniarz wydał rozkaz.
Beznamiętnie.

Zbrodniarz,wykonał rozkaz.
Strzałem w tył głowy.

Zbrodniarz ukrył zbrodnię
w mroku niepamięci.

Przywracanie pamięci,
to ból i obowiązek,i wybaczanie.

Można zniszczyć tą zbrodnię,
wyrzekając się nienawiści.

Późna jesień.

Wiatr zawodzi w gałęziach drzew,
okrutnie obdartych z liści.

Pociemniałe niebo,nabrzmiałe wilgocią,
przytłacza groźbą rozpaczliwego szlochu.

Przejmujący chłód, złośliwy towarzysz wiatru,
wgryza się w bezbronne ciało.

Panicznie szukam gorącego serca,
promieniującego bezpiecznym ciepłem spokoju.

Jesienny obrazek na ścianie
wabi kolorami tęczy
Za oknem szara szaruga
marzy o gorącym piecu

A ja
Ja czekam
Na słońca przebłysk
Na śnieg puszysty
Na mróz oczyszczający
Na gwiażdziste niebo
Na ciebie Królowo
I na chwilę gdy odjedziesz
z pierwszym pąkiem wiosny

Jesienny obrazek na ścianie
szara szaruga za oknem
A ja marzę o wiośnie

piękny

Bardzo piekny, Twoj chochliku tez ....

Anetchen jestes przemiła. Chochlik też.

Miłość.

Twoje myśli,
moje myśli.

Twoje ciało,
moje ciało.

Twoje życie,
moje życie.

Splecione jak
gordyjski węzeł.

Bez nadziei na pomoc
Aleksandra.

doobre

bez przesady

też nie lubię przesadzać, nawet kwiatków

poezja ma to do siebie, że czyta się ją w sposób subiektywny.
wiec jednemu sie cos podoba, innemu mniej, jeszcze innemu wcale.

nie tylko poezja, studentko, nie tylko poezja... Subiektywizm to powszechna ludzka "przypadłość" i tym będziemy się w niedalekiej przyszłości różnić od inteligentniejszych od nas maszyn Ale cieszę się, że spodobał Ci się wierszyk

chochlik55 pisze: Ale cieszę się, że spodobał Ci się wierszyk

no ja też się cieszę.

czytałeś tych sowizdrzałów w końcu czy nie?

Nie powiem kocham.
Za wcześnie na miłość...
Nie powiem lubię
bo to już było.

Stępione oko i niemoc słowa
uczuć nie krępuje.
Jak jednak wyrazić
to co właśnie czuję?
Serce szybciej nie bije.
rozum rozpala myśli.
Krew zimna, nerw wrzący...
Sygnał jaśniejszy wyślij!

Nie powiem kocham
bom jeszcze nie gotów.
Nie czuję afektu,
tętno też bez wzlotów.
Lecz przyjaźni już nie ma.
Choć jej sedno zostało,
więzy inne nas łączą...
W moje myśli weszło ciało.

Drgnienie wargi, kosmyk z ucha...
Ta brodawka brwi i rzęsy...
Coś mi mówi, ja nie słucham.
Czy początek to mej klęski?
I zbyt długo, zasłuchany
w swe rozterki wymyślone,
lupą, cyrklem, centymetrem,
chciałem mierzyć niezmierzone.

- Na lubienie jest za wcześnie,
jeszcze boli niekochanie,
ale miłość już minęła
- usłyszałem na rozstanie....

ojjjj sliczny ale smutny koniec...

Zycie, to ponury żart
-powiedział klaun
i rozbawił gawiedź pożerającą
chrupki.

Miłość, to egoistyczna farsa
- powiedział klaun
i rozśmieszył gawiedź pożerającą
chrupki.

A wy jesteście zabawni
- powiedział klaun
i rozwścieczył gawiedź pożerającą
chrupki.

Sztuka wymaga poświęceń
- powiedział klaun
i wzruszył gawiedź, rzucającą w niego
chrupki.

Jeśli tylko będziesz mnie kochała.

Nie baw się ze mną
w słowne układanki znaczeń.
Nie baw się ze mną,
jak z lalką, którą chcesz odrzucić w kąt.

Nie baw się ze mną, tylko mnie pokochaj
i nie mów więcej, że popełnisz błąd.

Pokochaj mnie,
bezsensownie i na przekór.
Pokochaj mnie,
jak pluszaka, który z tobą jest od lat.

Pokochaj mnie i nie dręcz więcej
wyszukaniem urojonych wad.

Lecz jeśli chcesz, to mnie dręcz,
jeśli tylko będziesz mnie kochała.
Lecz jeśli chcesz, to się baw,
jeśli tylko będziesz mnie kochała.
Będę jak maskotka mała,
z którą zawsze zrobisz to co chcesz.

Jeśli tylko będziesz mnie kochała.

milutki..

Pod nami smętny nurt
brudną wodę toczy
Za nami zielonoszara
zgniłość jesiennego lasu
Milczysz

Nad nami posępny
chmurny sufit nieba
W podeszwy mokry
podsiąk ziemi wnika
Milczę

A wczoraj słońce
paliło prężne ciała
Trawa tuliła ulgą
porannej rosy
Szeptałaś

Wczoraj las wzywał
szumem cienia
Rzeka przygarniała
burzy tęczę
Szeptałem

A wcześniej świat
zielenią kipiał
Płatkami kwiat
z pąka tryskał
Krzyczałaś

Wcześniej dech
był pełną piersią
Gwiazda błyskała
także świtem
Krzyczałem

Milczeniem krzyczę
krzykiem szeptałaś
szeptem wyznawałem
Cały czas to samo
Miłowanie

Milczeniem krzyczysz
krzykiem szeptałem
szeptem wyznawałaś
Cały czas to samo
Przemijanie

Strach.

Tak czasami bywa w życiu człowieka,
kiedy nagle, niespodziewanie, staje na granicy strachu.
I musi się z nim zmierzyć.
Nie każdy potrafi, na progu nieuchronności,
przewartościować życie tak, żeby strach
nie zniszczył wszystkiego, co ważne.
Uchronienie bliskich od własnego strachu,
to zajęcie Syzyfa.Tylko pozornie jest łatwiej
dzielić swój strach z innymi.
Ale najtrudniej, w takiej chwili, ochronić
własne człowieczeństwo.
I ci, którym to się udaje, żyją już innym,
pełniejszym życiem.