Przemyślenia Krzysia 20

[krzycho88]

Wiosna

Masz miłą prośbę
Trudną do spełnienia
Pewno wkrótce
Rozkwitnie nasza ziemia

Pójdziemy ścieżką
Wolno, przytuleni
Zachwyceni sobą
I pięknem tej ziemi

Ostatnie liście
Cicho szeleszczą
O niedawnej jesieni
Nieśmiało coś szepcą

Drzewa starmoszone
Pieszczotą wichury
Unoszą swe ramiona
Śmiało do góry

Wszystko ma nadzieję
Na bliskie odnowienie
Pobudźmy naszą miłość
Zimowe zwątpienie

Pieszczoty wiatru
To trochę za mało
Z chęcią się wtulę
W Twoje cudne ciało

Może trochę zimno
I komfort mały
Dobrze nam z sobą
W Tobie Świat mój cały

K.F.

[kingamodest]

Stęsknieni słońca
szukamy przebiśniegów
nie ufając do końca
że zima już w przedbiegu
nie utrzymała przewagi
a mróz- epitet powagi
wyśmiano jak dzwońca!

Stęsknieni miłości
szukamy pieszczoty
a trwając w wierności
omijamy kłopoty
I choć bez kokietacji
brak dreszczu emocji
trwamy w stabilnej alienacji.

Przyjdzie wiosna w promiennej sukience
powiedzie nad brzeg rzeki znajomej
i zakołysze sie znowu w nas serce
i odmłodnieje w chwili czarownej...


(może coś jeszcze kiedyś dopiszę,
dziś na tym kończę
-więcej słów w sobie nie słyszę)

[krzycho88]

Rowerek

Tęcza
Często jej wypatrujesz
Gdy ją zobaczysz
Myślami wędrujesz

Ulotna
Jak wokół wszystko
Towarzyszy jej zawsze
Ciemne chmurzysko

Wszystko co piękne
Ma przeciwstawienie
Z obłoków szybko
Schodzisz na ziemię

Cudo przyrody
Nie zawsze cenione
W strumieniach deszczu
Często gubione

Chciałbyś kobietę
Piękny cukierek
Milszy dla życia
Stary rowerek

Towarzyszy Ci
Przy niepogodzie
Przejedziesz na nim
Nawet przez wodę

Podziwiasz
Piękne przestrzenie
Wymyślisz nieraz
Cudowne marzenie

Czasami może
Powietrze gubi
To nawet wtedy
Nic nie marudzi

Odpoczniesz trochę
I po pompujesz
Z swym przyjacielem
Dalej wędrujesz

To nic
Naciskasz pedały
Kręcąc się wesoło
Stale by chciały

Sobota niedziela
Świat przyjemności
W dni inne
Nie ma radości

Rower cichutko
Czeka w piwnicy
Na piękną tęczę
Na pewno liczy

K.F.

[kingamodest]

"Chciałbyś kobietę
Piękny cukierek
Milszy dla życia
Stary rowerek"


"sie nie ma co się lubi
sie lubi co sie ma"



Wsiądź chopie na rower swój stary
weź menażkę, bidon i okulary
co przed słońcem uchronią cię
i deszczak weź, też przyda się

A nie zapomnij w tym wiosennym ruszeniu
o paczce landrynek, ku pokrzepieniu
ciała co straci nie mało kalorii
w czasie cyklisty dnia pierwszego tej wiosny

lecz może weź ze sobą i uśmiech uroczy
bo kiedy zamyślona panna pod koło wskoczy
Ty będziesz gotowy przyjąć jej oburzenie
a gapiostwo zrzucić na wiosenne przesilenie

... (CDN???)

[krzycho88]

no no

[krzycho88]

Starość

Białe włosy
Czapka starannie nałożona
Torba damska
Przez pierś przewieszona

Market duży
Zapchany towarem
Dla jego pieniędzy
To jak kabaret

Wszedł między półki
Nie wiele ma do szukania
Po prostu na kolację
Trochę czegoś do wybrania

To nic
Całe życie pracował
Dumny jest
Chociażby biedował

Oczy uśmiechnięte
Śmiało w życie patrzy
Nie jak dostojnik
Który mało znaczy

Patrzysz na plakaty
Wielkich nago stawiają
Prawdę niby o nich
Śmiało wyświetlają

O czym myśleć
Gdy płótno w kieszeni
Na starość
Tylko słońce się mieni

Czym są marzenia
Dawne pragnienia
Eutanazja, aborcja
Tematy zamglenia.

K.F.

[krzycho88]

Nadzieja

Szum wiatru
Szept liści, trzcin kołysanie
Podziwiasz samotnie
Przyrody wyznanie

Wszystko wygląda
Jak dawne marzenie
Niebo błękitne, liście zielone
Gałęzie nad wodą nisko pochylone

Tutaj przy tych starych drzewach
Twój świat zaczarowany
Wracasz tu często
Świat powoli zapominany

Może sił zabraknie
By przyprowadzić tu stare kości
Zrobisz parę zdjęć
Album otworzysz, zażyjesz radości

Woda śmiało umyka
Proste jej przeznaczenie
Dopłynie do morza, wzbije się w górę
Znów spadnie na ziemię

Miło gdy taka przezroczysta
Zieleń sobą przykrywa
Srebrem połyskuje
Jakaś szybka ryba

Śpiew ptaków
Mówi tak wiele
To nie sex
To życia wesele

Tu wśród przyrody
Człowiek rozmarzony
Zapomina nawet
Czym do życia zrażony

K.F.

[krzycho88]

Niepewność

Milczenie jest złotem
Uczucie przytłumione
Daremno spoglądam
W to miejsce upragnione

Życie się zatrzymało
Czas ucieka nieubłagany
Wolno sie goją
Naszych smutków rany

Co przyniesie jutro
W smutku poczekamy
Lepiej się przytulmy
Miłe chwile powspominamy

Czas niedawny
Co prawda poplątany
Poszukajmy słodyczy
Zabliźnijmy smutku rany

Słodycz Twych ust
Nigdy nie zapomniana
Dlaczego w smutku
Teraz Wspominana

K.F.

[krzycho88]

Przysieka.

Ta kapliczka w parku
Niby opuszczona
Romantyczna jak by dla nas
Stworzona

W jej zaciszu
Ptaki pięknie śpiewają
Organy niepotrzebne
Nawet przeszkadzają

Ta ścieżka
Kryje tajemnicę
Miło tu bardzo
To nie miejskie ulice

Pójdźmy na spacer
Tą cudowną aleją
Chociaż czasem zimno
Pocałunki nas rozgrzeją

Miło Twe ciało
Tulić do siebie
Pójdźmy na łąkę
Będziemy znów w niebie

Stare parki
Wiele uroku mają
Dlaczego ludzie
Ich nie odwiedzają.

K.F.

[toledo]

przychodzi w środku lata
okutana soczystą zielenią

siada niepozorne w barwnym otoczeniu
coraz bardziej soczysta

nikt jej jeszcze nie dostrzega
a ona widziana być niechce

jej barwy są coraz mocniejsze
i jednostajne zwlaszcza w deszczu

nagle wybucha szarugą
znikają barwy i lato

jesień

[krzycho88]

Nad Obrą

Miło patrzeć
Na brzegi zielone
Pod stopami niebo
W rzece zatopione

Można się zapatrzyć
Puścić wodze fantazji
Chociaż samotnie
Miło się tu marzy

Słońce uśmiechnięte
Już nad horyzontem
Czas zostawić
To miejsce czarujące

W nocy powrócą
Ostatnie marzenia
I z tej wycieczki
Miłe przemyślenia

Wybierzesz się może
Na miłą wyprawę
W tym cudownym miejscu
Czary Ci pokażę

K.F.

[krzycho88]

Poniewierka

Zapatrzeni w siebie
Oni rację mają
Ślepi na krzywdę
Wszystkich poprawiają

Głowy do góry
Zadarte wysoko
W dole bieda
Na niebie oparte oko

Smutne życie
W obcej poniewierce
Mówią wróćcie
Mamy dla was serce

Gdzie to serce
Rozdarte rodziny
Wyjeżdżają za życiem
Zostawiają płaczące dziewczyny

Czas ucieka
Życie w samotności
Co ważne w tym kraju
Ludzkie ułomności

K.F.

[krzycho88]

Czas

Ludzie odchodzą
Ot tak, bez pożegnania
Nie mają na to wpływu
Zostawiając tyle do kochania

Rzekę cicho szumiąca
Łąki falujące z kwiatami
Chabry i maki z rumiankami
Utkane w dywany

Można się ułożyć
W zapachu rozkoszy
Wpleść palce w rozwiane
Tak kochane włosy

Przytulić do siebie
Uwielbiane ciało
Być w raju
To na pewno za mało

Czas ucieka
Pełnymi garściami
W tym cudownym świecie
Nie jesteśmy dziś sami

Chcę w pamięci
Zachować rozkoszne obrazy
Niestety nie wiemy
Co się jutro przydarzy.

K.F.

[krzycho88]

Miłość inaczej

Chabry, rumianki
Zboża przeplatają
Tej pięknej zieleni
Uroku dodają

Z makami do pary
Często występują
Chociaż takie pospolite
Zawsze nas czarują.

Lubimy patrzeć
Jak wiatrem kołysane
Pieszczotom kłosów
Wdzięcznie są oddane

Płatki delikatne
Pocałunki oddają
Ot tak naprawdę
W zbożu się kochają

Wszystko to
Gra miłą melodie
Słychać w niej o krainie
Pachnącej miodem

Czerwień maków
Przeplata się z zielenią
Chabry morską wodą
Na zmianę się mienią

Raz jesteś na polu
Za chwilę gdzieś daleko
Potem również
Nad pobliską rzeką

Nie widzisz problemów
Wszystko jest tu w zgodzie
Nic niczego nie więzi
Żyjąc na swobodzie

Może pozory
Wielkiej radości
Nie widzisz nic więcej
W tych ogrodach miłości

K.F.